منتــــــظر طلـــــــــــوع

شـب یلداست در راه و دلم یلدا نمیخواهد
در ایـــن آوارگی مرغ دلـــم ماوا نمیخواهد

خزان با اینـــهـمه بی رحمیش در دام دی افتاد
بلی این است تقدیر خزان حاشـــا نمی خواهد

همه شبها شــب یلداست در این روزگار غم
بدون وصــل با یارم دلم فردا نمی خواهد

شنیدم یار من یـکـباره از ره می رسد به به به
یتیـمی نیست در عالم که او بـابـا نمی خواهد

شــبم در فکر دیدارش بسر شد تا سحـر یا رب
خوشا وصلش به بیداری دلـم رویا نمی خواهـد

در این شام فراقـش دل پی صبح فرج باشـد
دلم یلدا نمی خواهـد دلم یـلدا نمی خواهـد

ألـلَّـھُــــــمَــ ؏ َـجــــــــــِّـلْ لِوَلــــــیِـڪْ ألــــــــــْـفـــــَـرَج!

#شعر_مهدوی
ا________________

ﻏﻔﻠﺖ ﺍﺯ ﻣﻮﻻﯼ ﺧﻮﺑﺎﻥ ﺗﺎ ﺑﻪ ﮐﯽ؟
ﺍﯾﻦ ﭼﻨﯿﻦ ﻣﺒﻬﻮﺕ ﻭ ﺣﯿﺮﺍﻥ ﺗﺎ ﺑﻪ ﮐﯽ؟

ﺍﯼ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺁﻝ ﻋﺒﺎ ﺩﻡ ﻣﯽ ﺯﻧﯽ
ﺩﻡ ﺯ ﻣﻬـﺪﯼ ﭘﺲ ﭼﺮﺍ ﮐﻢ ﻣﯽﺯنی؟

ﻣﻬﺪﯼ ﺯﻫﺮﺍ، ﺣﺴﯿﻨـﯽ ﺩﯾﮕﺮﺳﺖ
ﺁﺧﺮﯾﻦ ﻣﻌﺼﻮﻡ ﻧﺴﻞ ﺣﯿﺪﺭ ﺍﺳﺖ

ﻏﯿﺒﺖ ﺍﻭ ﮐﺮﺑﻼﯾـــــﯽ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﺳﺖ
ﺑﻬﺮ ﺷﯿﻌﻪ ﺍﺑﺘﻼﯾﯽ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﺳﺖ

ﮐﻞُّ ارﺽٍﮐﺮﺑـــــﻼ ﯾﻌﻨﯽ ﻫﻤﯿﻦ
ﺧﺎﻟﯽ ﺍﺯ ﺣﺠّﺖ ﻧﻤﯽﻣﺎﻧﺪ ﺯﻣﯿﻦ!

شیعیاﻥ«ﻫﻞﻣﻦﻣﻌﯿﻦ» ﺁﯾﺪ ﺑﻪ ﮔﻮﺵ
ﺑﺸﻨﻮﯾﺪ ﺍﯼ ﺣﻖ ﭘﺮﺳﺘﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﺳﺮﻭﺵ:

ﮐﯿﺴﺖ ﻣﻬــﺪﯼ ﺭﺍ ﮐﻨﻮﻥ ﯾﺎﺭﯼ ﮐﻨﺪ؟
ﺍﺯ ﺍﻣـــﺎﻡ ﺧﻮﺩ ﻃﺮﻓﺪﺍﺭﯼ ﮐﻨﺪ؟

ﮐﻮ ﺑُﺮﯾﺮ ﻭ ﮐﻮ ﺯﻫﯿﺮ ﻭ ﮐﻮ ﺣﺒﯿﺐ؟
ﺗﺎ ﻧﻤــﺎﻧﺪ ﻣﻬـــﺪﯼ زﻫﺮﺍ ﻏﺮﯾﺐ

ﮐﻮ ﺍﺑﻮﻓﺎﺿﻞ ﻋﻠﻤﺪﺍﺭ ﺷﻬﯿـــــﺪ؟
ﺳﯿﺼﺪ و ﺍﻧﺪﯼ ﺻﺤﺎﺑــﯽِ ﺭﺷﯿد

ﻋﻮﻥ ﻭﺟﻌﻔﺮ، ﺍﻫﻞ خون ﻭﺩﺭﺩ،ﮐﯿﺴﺖ؟
ﺍﻧﺪﺭ ﺍﯾﻦ ﻭﺍﺩﯼِﻏﺮﺑﺖ، ﻣﺮﺩ ﮐﯿﺴﺖ؟

ﺻﺒﺢ ﻋﺎﺷﻮﺭﺍﺳﺖ، ﺩﯾﻦ ﺑﺎﻭﺭ ﺷﻮﯾﺪ
ﺑﺮ ﺍﻣـــــﺎﻡ ﻋﺼﺮ ﺧﻮﺩ، ﯾﺎﻭﺭ ﺷﻮﯾﺪ

ﻣﯽﺭﺳﺪ ﺍﺯ ﺭﻩ ﻭﻟﯽّ ﮐﺮﺩﮔﺎﺭ
ﻭﺍﺭﺙ ﺣﯿﺪﺭ، ﺑﻪ ﺩﺳﺘﺶ ﺫﻭﺍﻟﻔﻘﺎﺭ …

┅┅┅┅┅┅

الســلام عليك يا صاحب‌الزمان (عج)

دنيا چه زیبا می شود وقتی بیایی
خوشحال زهرا می شود وقتی بیایی

نور تو می تابد به عالم با ظهورت
خورشید رسوا می شود وقتی بیایی

فصل خزان زندگی پایان بگیرد
هر غنچه ای وا می شود وقتی بیایی

وقت نمازت از ملازم هایت آقا
هر روز عیسی می شود وقتی بیایی

با ذوالفقاری که به دست خود بگیری
حیدر تماشا می شود وقتی بیایی

زخمی که روی سینه ی مادر نشسته
حتما مداوا می شود وقتی بیایی

گنبد بسازی در بقیع مثل خراسان
دلها مصفا می شود وقتی بیایی

در کوفه وقتی روضه ی زینب بخوانی
هر دیده دریا می شود وقتی بیایی

شب های جمعه روضه در صحن اباالفضل
هر هفته بر پا می شود وقتی بیایی

✍رضا رسول زاده

ألـلَّـھُــــــمَــ ؏ َـجــــــــــِّـلْ لِوَلــــــیِـڪْ ألــــــــــْـفـــــَـرَج!

یا صاحب الزمان(عجل الله)

دست ما نیست به چشم تو گرفتار شدیم
همه اش کار خودت بود خریدار شدیم

خواب دیدیم که تو آمده ای اما حیف…
صبح شد با جگر سوخته بیدار شدیم

به یک نگاه تو بیمار می شود دل من
به یک کرشمه گرفتار می شود دل من

برای درک حضور تو ای گل نرگس
همیشه راهی گلزار می شود دل من

به شوق دیدن روی تو صبح آدینه
رفیق دیده ی بیدار می شود دل من

چه اشتیاق عجیبی چه حالتی دارد
سحر که منتظر یار می شود دل من

بیا که از غم هجر تو یا اباصالح(عج)!
اسیر غصه ی بسیار می شود دل من

سرور دل به ظهور تو بستگی دارد
بیا که بی تو عزادار می شود دل من

غروب جمعه که دل ها همیشه می گیرد
ز هر چه غیر تو بیزار می شود دل من

به یاد غربت یاس علی که می گریم
قسم به لاله سبکبار می شود دل من

قسم به چشم پر اشک حسن در آن کوچه
که خون ز قصه ی مسمار می شود دل من

حدیث هیزم و در، چون به خاطرم آید
شبیه چشم تو خون بار می شود دل من

مگر به گریه کنم عقده های دل خالی
و گر نه خسته ز گفتار می شود دل من

ألـلَّـھُــــــمَــ ؏ َـجــــــــــِّـلْ لِوَلــــــیِـڪْ ألــــــــــْـفـــــَـرَج!

وقتی امام عصر ما امروز عزادار است
برپایی این روضه ها واجب ترین کار است

پیراهن و شال عزا مولا به تن دارد
امشب تمام عرش با آقا عزادار است

بی جرم و تقصیری به زندان شد امامِ ما
یوسف به زندانی شدن آیا سزاوار است

ای کاش قدری معتمد شرم و حیا می کرد
اصلا که گفته او ز آقا دست بردار است؟

با زهرِ کاری، عاقبت زهر خودش را ریخت
این روضه ی زهر و جگر الحق که دشوار است

از ترسِ رسواییِ خود از این جنایت ها
در هر کجا پشت سرش گفتند: “بیمار است…”

مردی که هر شب تا سحر غرق عبادت بود
این چند روزه تا سحر از درد، بیدار است

رنگش دگرگون می شود هر بار از دردش…
…پهلو به پهلو می کند، هرچند ناچار است

▪️ألـلَّـھُــــــمَــ ؏ َـجــــــــــِّـلْ لِوَلــــــیِـڪْ ألــــــــــْـفـــــَـرَج!▪️

امشب در سوگ بابایت

ماه رخت را غم گرفته
یابن الحسن
ما هم شریکیم در غم تو

آجرک الله یا صاحب الزمان

آشفته ام، آقا، دوباره رو به راهم کن
بیرون از این زندان تاریک گناهم کن

چیز زیادی از تو و چشمت نمی خواهم
منت سرم بگذار و یک لحظه نگاهم کن

سلام بر مهدی(ع)