منتــــــظر طلـــــــــــوع

اهمیت عفت کلام و پرهیز از بد دهنی

فحش دادن و دشنام عملی زشت و گناه مسلم است و هرگز درخور اهل ایمان و انسان های خدا جو و با وقار و مودب به ادب اسلامی نمی باشد. مقابله به مثل در امثال این مورد كه گناه و زشتی آن مسلم است، نیز شایسته مومن نیست، بهترین برخورد با آدم فحاش بی توجهی كریمانه به او است.
قرآن كریم در صفات مومن می فرماید: « وَإِذَا مَرُّوا بِاللَّغْوِ مَرُّوا كِرَامًا»(سوره فرقان آیه72)؛ هنگامی كه با لغو برخورد می كنند، كریمانه از آن عبور می كنند.

رسول اكرم صلی الله علیه و آله فرمود: فحش دادن به مومن فسق و فجور است و كشتن او كفر است و خوردن گوشت او (با غیبت كردن) گناه و نافرمانى خداست.
(بحارالانوار 75: 255 ح 39. )

امام باقر علیه ‏السلام:
خداوند، دشنام گوى بدزبان را دشمن مى ‏دارد. (گزیده تحف العقول، ح157)

امام صادق(علیه السلام) فرمود: «فحش دادن ظلم است و ظالم در آتش دوزخ قراردارد.»

پیامبر(صلی الله علیه و آله)- فرمود: «خداوند بهشت را حرام كرده بر هر دشنام دهنده بی آبروی بی حیائی كه از آنچه می گوید و از آنچه به او گفته می شود باكی ندارد و متأثر و ناراحت نمی شود.»

⬅️ شرکت شیطان در نطفه فحاش

حضرت صادق (علیه السلام) فرمود؛ از نشانه‏ هائى که ثابت می‌کند شیطان در نطفه فردی شرکت دارد. این است که او فحاش باشد و باکى نداشته باشد که چه میگوید و چه می‌شنود. (ارشاد القلوب ج1 ص143)

⬅️ بدترین بندگان خدا

حضرت رسول فرمود: شرورترین بندگان خدا کسى است که مردم بواسطه‏ ى فحاشى او خوش ندارند که هم مجلسش باشند (ارشادالقلوب، ج1 ص143)

نتیجه گیری :

«مواظب گفتارمان باشیم که تبدیل به کردار ما می شود.»

❓چرا هنگام دعا دست به سوی آسمان بلند می‌کنیم و پس از آن دست‌ها را به صورت می‌کشیم؟

پاسخ این پرسش در قرآن و روایات آمده است که در ذیل بیان می‌شود:
1. رزق انسان در آسمان است: در قرآن کریم به یکی از نشانه‌هاى عظمت پروردگار این‌گونه اشاره شده است: «رزق شما و آنچه به آن وعده داده می‌شوید، در آسمان است».
اگرچه در برخی از منابع تفسیری «رزق» در این آیه به دانه‌هاى حیات‌بخش باران تفسیر شده است که منبع هر خیر و برکت در زمین است، اما این معنا می‌تواند یکى از مصداق‌هاى روشن آیه باشد، و رزق مفهوم گسترده‌ای دارد. و معنای دیگر «آسمان» در این آیه شریفه؛ عالم غیب و ما وراء طبیعت و لوح محفوظ است که رزق انسان‌ها از آن‌جا مقدّر می‌شود.

2. امام علی (ع) می‌فرماید: «هر وقت از نماز فارغ شدید دست‌هاى خود را به سوى آسمان بلند نمایید براى دعا کردن»، شخصی از آن‌حضرت پرسید: اى مولاى من! آیا خداوند در هر مکان و جهتى نیست؟ امام(ع) فرمود: «بله». پرسید: پس چرا باید دست‌هاى خود را به طرف آسمان بلند کنیم؟ امام(ع) فرمود: «مگر آیه “وَ فِی السَّماءِ رِزْقُکُمْ وَ ما تُوعَدُونَ” را قرائت نکرده‌اى! روزى باید از محلش طلب شود و محل آن آسمان است که خداوند بیان فرموده؛ چه باران از آسمان نازل می‌شود و به سبب آن از زمین قوت خلایق روئیده و بیرون می‌آید».

3. وقتی انسان دست به دعا برداشت، مستحب است آن‌را بر سر و صورت خود بکشد، برای این‌که لطف خدا شامل این دست می‌شود و دستی که عطای الهی را دریافت کند، گرامی است، بنابراین، خوب است آن‌را به سر و صورت بکشد. چنان‌که در این زمینه امام صادق(ع) فرمود: «هیچ بنده‌اى دست به درگاه خداى عزیز جبار نگشاید جز این‌که خداى عزّ و جلّ شرم کند که آن‌را تهى بازگرداند تا این‌که به مصلحت خود چیزی از فضل رحمتش در آن بنهد، پس هرگاه یکى از شماها دعا کرد تا دستش را به سر و روى خود نکشید، آن را پس نکشد».

جمعیت زیادی دور حضرت علی (علیه السلام) حلقه زده بودند ..

1⃣ مردی وارد مسجد شد و در فرصتی مناسب پرسید:
❓یا علی ! سؤالی دارم .
علم بهتر است یا ثروت؟
✅ حضرت علی(علیه السلام) در پاسخ گفت: علم بهتر است ؛ زیرا علم میراث انبیاست و مال و ثروت میراث قارون و فرعون و هامان و شداد.
مرد که پاسخ سؤال خود را گرفته بود، سکوت کرد.
2⃣ در همین هنگام مرد دیگری وارد مسجد شد و همان‌طور که ایستاده بود بلافاصله پرسید:
اباالحسن! سؤالی دارم، می‌توانم بپرسم؟
امام در پاسخ آن مرد فرمود : بپرس !
❓مرد که آخر جمعیت ایستاده بود پرسید : علم بهتر است یا ثروت ؟
✅حضرت علی فرمود: علم بهتر است؛
زیرا علم تو را حفظ می‌کند، ولی مال و ثروت را تو مجبوری حفظ کنی . نفر دوم که از پاسخ سؤالش قانع شده بود، همان‌‌جا که ایستاده بود نشست.
3⃣ در همین حال سومین نفر وارد شد، او نیز همان سؤال را تکرار کرد ، و امام در پاسخش فرمود:
✅ علم بهتر است ؛ زیرا برای شخص عالم دوستان بسیاری است ، ولی برای ثروتمند دشمنان بسیار !
هنوز سخن امام به پایان نرسیده بود که،
4⃣ چهارمین نفر وارد مسجد شد. او در حالی که کنار دوستانش می‌نشست ، عصای خود را جلو گذاشت و پرسید :
❓یا علی ! علم بهتر است یا ثروت؟
✅حضرت ‌علی در پاسخ به آن مرد فرمودند: علم بهتر است ؛ زیرا اگر از مال انفاق کنی کم می‌شود ؛ ولی اگر از علم انفاق کنی و آن را به دیگران بیاموزی بر آن افزوده می‌شود.
5⃣ نوبت پنجمین نفر بود. او که مدتی قبل وارد مسجد شده بود و کنار ستون مسجد منتظر ایستاده بود، با تمام شدن سخن امام همان سؤال را تکرار کرد .
✅ حضرت‌ علی در پاسخ به او فرمودند : علم بهتر است ؛ زیرا مردم شخص پولدار و ثروتمند را بخیل می‌دانند، ولی از عالم و دانشمند به بزرگی و عظمت یاد می‌کنند.
6⃣ با ورود ششمین نفر سرها به عقب برگشت، مردم با تعجب او را نگاه ‌کردند. یکی از میان جمعیت گفت : حتماً این هم می‌خواهد بداند که علم بهتر است یا ثروت !
کسانی که صدایش را شنیده بودند ، پوزخندی زدند . مرد ، آخر جمعیت کنار دوستانش نشست و با صدای بلندی شروع به سخن کرد :
❓یا علی ! علم بهتر است یا ثروت؟
✅ امام نگاهی به جمعیت کرد و گفت: علم بهتر است؛ زیرا ممکن است مال را دزد ببرد، اما ترس و وحشتی از دستبرد به علم وجود ندارد. مرد ساکت شد.
همهمه‌ای در میان مردم افتاد ؛ چه خبر است امروز !
چرا همه یک سؤال را می‌پرسند؟
نگاه متعجب مردم گاهی به حضرت‌ علی و گاهی به تازه‌ واردها دوخته می‌شد..
7⃣ در همین هنگام هفتمین نفر که کمی پیش از تمام شدن سخنان حضرت ‌علی وارد مسجد شده بود و در میان جمعیت نشسته بود ، پرسید:
❓یا ابالحسن ! علم بهتر است یا ثروت ؟
✅ امام فرمودند : علم بهتر است ؛ زیرا مال به مرور زمان کهنه می‌شود، اما علم هرچه زمان بر آن بگذرد، پوسیده نخواهد شد.
8⃣ در همین هنگام هشتمین نفر وارد شد و سؤال دوستانش را پرسید که امام در پاسخش فرمود:
✅ علم بهتر است ؛ برای اینکه مال و ثروت فقط تا هنگام مرگ با صاحبش می‌ماند ، ولی علم، هم در این دنیا و هم پس از مرگ همراه انسان است .
سکوت، مجلس را فراگرفته بود، کسی چیزی نمی‌گفت ..
همه از پاسخ‌‌های امام شگفت‌ زده شده بودند که …
9⃣ نهمین نفر هم وارد مسجد شد و در میان بهت و حیرت مردم پرسید:
❓یا علی ! علم بهتر است یا ثروت ؟
امام در حالی که تبسمی بر لب داشت ، فرمود:
✅ علم بهتر است ؛ زیرا مال و ثروت انسان را سنگدل می‌کند ، اما علم موجب نورانی شدن قلب انسان می‌شود .
نگاه‌های متعجب و سرگردان مردم به در دوخته شده بود ، انگار که انتظار دهمین نفر را می‌کشیدند.
در همین حال مردی که دست کودکی در دستش بود، وارد مسجد شد. او در آخر مجلس نشست و مشتی خرما در دامن کودک ریخت و به رو به‌ رو چشم دوخت ..
مردم که فکر نمی‌ کردند دیگر کسی چیزی بپرسد ، سرهایشان را برگرداندند ، که در این هنگام مرد پرسید :
❓یا ابالحسن ! علم بهتر است یا ثروت ؟
نگاه‌های متعجب مردم به عقب برگشت. با شنیدن صدای حضرت علی مردم به خود آمدند :
✅ علم بهتر است ؛ زیرا ثروتمندان تکبر دارند ، تا آنجا که گاه ادعای خدایی می‌کنند ، اما صاحبان علم همواره فروتن و متواضع‌ اند . فریاد هیاهو و شادی و تحسین مردم مجلس را پر کرده بود.
سؤال کنندگان ، آرام و بی‌صدا از میان جمعیت برخاستند.
هنگامی‌که آنان مسجد را ترک می‌کردند ، صدای امام را شنیدند که می‌گفت: اگر تمام مردم دنیا همین یک سؤال را از من می‌پرسیدند، به هر کدام پاسخ متفاوتی می‌دادم .

کشکول بحرانی، ج1، ص27. به نقل از امام علی‌بن‌ابی‌طالب، ص142.

زنده بودن حرکتی است افقی
از گهواره تا گور …

اما

زندگی کردن حرکتی است عمودی
از فرش تا عرش …

از پيامبر گرامى (صل الله و عليه و اله) دو روايت معروف نقل شده است كه با مقايسه آن مى توان به دشوارى انتظار پى بٌرد؛

⏪اَفْضَلٌ الاَعْمالِ اَحْمَزٌها و
⏪اَفْضَلٌ اَعمالِ اٌمَّتى، اِنْتِظٰارٌ الفَرَج

✅علل دشوارى وظيفه منتظران را مى توان در چهار محور خلاصه كرد:
1⃣آراستگى به عدالت و تقوا.
2⃣ آراستگى به بردبارى و پايدارى.
3⃣ بهره مندى از دين شناسى بنيادين.
4⃣ لزوم اصلاح طلبى و ظلم ستيزى.

رسيدن به اين مرحل كارى است بس دشوار اما شدنى! و هر كس دشوارى انتظار را هموار كرد در زمره ى منتظران حقيقى مولا قرار مى گيرد كه امام صادق (عليه السلام) فرمود:
“هر كس مى خواهد در شمار منتظران حقيقى باشد بايد پارسايى پيشه كند و متخلّق به مكارم اخلاق گردد.”

الفبای مهدویت؛ مجتبی تونه ای

سیره و رفتار عملی پیامبر اکرم (ص)

#امام_حسين (عليه السّلام ) فرمودند: از پدرم، دربارة سيره #پيامبر_اکرم (صلَي الله عليه و آله) پرسيدم، پاسخ دادند:

رسول الله، زبان خود را هميشه از گفتار بي معني حفظ می‌كرد و خود را از سه چيز دور می‌داشت:

۱- مراء (جدل)
۲- پرحرفی
۳- سخن پوچ و بی معنی

و نيز سه مسئله را ترك می‌كرد:

۱- هيچكس را مذمت نمی كرد،
۲- از كسي عيب جويی نمی نمود
۳- در پی جمع آوری لغزش‌های اين و آن نبود.

—————

سَئَلْتُ أَبِي عَنْ مَخْرَج رَسُولِ اللهِ - صلَي الله عليه و آله - فَقالَ: كانَ رَسُولَ اللهِ - صلَي الله عليه و آله - يَحْزَنُ لِسانَهُ إلاّ عَمّا يَعْنِيهِ قَدْ تَرَك نَفْسَهُ مِنْ ثَلاثٍ، الْمِراءِ وَ الْإكثارِ….

«مسند الامام الرضا، ج ۲، ص ۸۵»

پرسش شما: فلسفه خلقت انسان چه بوده است؟

پاسخ کوتاه:

این پرسش را بارها در وبلاگ و در جاهای مختلف پاسخ دادیم اما اشاره ای مجددا به پاسخ آن خواهیم داشت. خداوند از سر احتیاج خلق نکرد، خلق کرد چون خداست. خلق کردن اقتضای خالق بودن است. خدایی که توان خلق دارد و خلق نکند یا بخل دارد یا نقص.
خدا را اگر از خالقیت و دیگر اسماء جدا نمائیم، دیگر او را از خدا بودن انداخته ایم. تا که گفتیم خدا، خالقیت، رازقیت ‌، ربوبیت و تمام اسما الله در دل این واژه خدا نهفته است.
همانطور که اتش ، سوزانندگی دارد و این سوزانندگی در ظاهر از وی جدایی ندارد. همانطور که اب ، سیراب کنندگی دارد و این سیراب کنندگی در ظاهر از اب جدا نمی گردد. بلا تشبیه خداوند نیز اینگونه است. کل نظام هستی ظهورات این حقیقت واحد و احد و صمد است. همه عالم تجلی اوست، یعنی همه عالم فقیر و محتاج اوست .
غنی مطلق چه نیازی به فقرا دارد؟!
آفرینش ظهور و تجلی اوست. حال کسی بپرسد خدا چرا ظهور و تجلی میکند؟ میگوییم چون خداست. خدا یعنی حقیقتی که هو الاول و الاخر و الظاهر و الباطن.

‍ ‍ “تهذیب”
امام خمینی(ره)
آن چیزی که در راس امور است،
برای همه ماها تهذیب نفس می باشد.
ودر خلال او تهذیب مردم؛
اگر انسان خود را تهذیب نکند؛
حرفش در دیگران اثری ندارد….