منتــــــظر طلـــــــــــوع

ریاضت در #عرفان_اسلامی و شرائط آن :

به طور کلی ریاضت در عرفان اسلامی بر شرایط ذیل استوار است: 
خداشناسی؛ از رهگذر خودشناسی؛ به خصوص خودشناسی شهودی. 
سیر و سلوک؛ با توجه به شریعت و رعایت احکام ایجابی و سلبی (واجب و حرام). 
عمل صالح؛ البته با مراعات و خلوص در نیت و عمل، به عبارت دیگر خلوص در انگیزه، اندیشه و انگیخته ها. 
توجه تام به خدای سبحان؛ با رعایت حضور قلبی تام در تمام مراحل زندگی. 
مراقبت و محاسبه نفس؛ به جهت بازسازی و بهینه سازی معنوی. 

دیدگاه علامه طباطبایی
مرحوم علامه طباطبایی (رض) بر اساس حقیقت اسلام و با بهره گیری از آیات قرآن و احادیث، سیره عملی پیامبر اکرم(ص)، ائمه(ع) و سیره شاگردان مکتب اسلام ناب، در این باره می فرماید:«همانا شریعت اسلام به هیچ عنوان اجازه توجه به غیر خدای سبحان را برای اهل سلوک نمی دهد و تمسک به غیر خدای سبحان را روا نمی دارد، مگر راهی که خود شریعت به لزوم و به کارگیری آن فرمان داده است

و همانا شریعت اسلام، کمترین ذره نیز در بیان احکام سعادت و شقاوت فروگذاری نکرده و هیچ چیزی را که در سیر الی الله برای سالکان لازم است، فرو نگذاشته است؛ خواه آن چیز کم اهمیت، یا مهم و بزرگ باشد،

پس هر کسی در گرو عمل خویش است و بر اساس آن نیز حسابرسی خواهد شد. همانگونه که خداوند سبحان می فرماید:« و نزلنا علیک الکتاب تبیانا لکل شئی» این کتاب را که روشنگر هر چیزی است، بر تو نازل کردیم(نحل، 89).

آنگاه مرحوم علامه به دو نوع نفس کشی اشاره می نمایند: 
الف) نفس کشی تدریجی و دائمی 
ب) نفس کشی دفعی 
ایشان ریاضتهای شاقه و افراطی را در جهت نفس کشی دفعی و روی آوردن به ریاضتهای سخت را یک نوع فرار از سختتر به آسانتر است؟! برمی شمارد،

چه اینکه تبعیت از شرع را جزء نفس کشی دائمی و تدریجی برنمی شمارد، زیرا مادام که نفس موجود باشد، ریاضتهای شرعی نیز باید انجام گیرد، اما ریاضتهای سختی که شرع دستور نداده را نوعی قتل دفعی و فرار از تبعیت شریعت معتدل قلمداد می نماید

و در انتهاء نتیجه می گیرد که در عرفان اسلام، شرع به کیفیت سیر و سلوک از راه نفس، توجه کافی مبذول داشته و نسبت به آن اهمال ننموده است». 
منبع: http://www.tebyan.net/