منتــــــظر طلـــــــــــوع

 ایت الله علی رضایی تهرانی:

مستثنی‌بودن زن از سفر به سوي خدا

اگر پنداشته شود زن از سير و سلوک معاف است، چون ضعيف است و ديگر آنکه اسير دست مرد است و فرصت چنداني براي سير و سلوک ندارد (به‌ويژه اگر شاغل باشد که وظيفة او دو چندان است)،این گمان باطلیست.

زیرا اولا : مسافر راه خدا جانِ آدمي است که نه مرد است و نه زن و بدين دليل هم مرداني به کمال رسيده‌اند و هم زناني که اسامي آنها در تاريخ آمده است.
ثانياً: رياضت هر کس را طبق طاقت او تعيين مي‌کنند. حتي در شريعت جهاد از زن برداشته شده، چون «جنس لطيف» طاقت «کار خشن» ندارد و به‌جايش «حسن التبعّل» يعني خوب شوهرداري کردن وظيفة او دانسته شده است.
ثالثاً: زن شريک زندگي مرد است و نه اسير دست او. حقوقي که زن بر گردن شوهر دارد، به مراتب بيشتر از حقوق مرد بر گردن زن است و لذا در آنجا که مرد از زن معصيت الهي را بطلبد، هرگز اطاعتش لازم نيست، بلکه حرام است.
رابعاً: سير و سلوک الي الله عمدتاً کار دل و قلب است و لذا با هيچ کار و حقّي منافي نيست.خامساً: شاغل بودن زن بيرون از منزل در غير موارد ضرورت از نظر شرع پسنديده نيست. اشتغال زنان در کارهاي طاقت‌فرساي بيرون منزل که با فطرت و ساختار وجودي زن همخواني ندارد، ظلمي مدرن است که در دورة صنعتي‌شدن به نام آزادي زن بر او تحميل شد.
منبع رساله سیر و سلوک ص 168