صبرواستقامت
منتــــــظرطلــــــوع:
صبر و استقامت
در زندگي همه پيامبران و اولياي الهي، «صبر» جايگاه ويژه اي دارد. در حيات حسيني نيز صبوري و استقامت در راه هدف و مبارزه و جهاد، درس آموز است.
کسي ميتواند با فشارهاي دروني و بيروني مقابله کند و اهل مبارزه و جهاد باشد که از عنصر «صبر» برخوردار باشد. در عاشورا، با اوج اين صفت نيروبخش مواجهيم، چيزي که امام و اصحابش و خانواده اش را چهره پيروز اين مبارزه ساخت.
امام وقتي حرکت خود را آغاز کرد، فرمود:
«ايها الناس: فَمَن کان منکم يصبرُ علي حدِّ السّيف و طَعن الأسنّه فَليقُم مَعَنا و الاّ فلينصرف عنّا1؛ اي مردم! هر که از شما که بر تيزي شمشير و ضربت نيزهها تاب تحمل و استقامت دارد با ما بماند و الا از همراهي ما برگردد.»
امام، شرط همراهي افراد را در اين حماسه، «صبر» دانست. شعار ايستادگي و مقاومت، در خطبهها و رجزهاي امام و ديگر شهدا ديده ميشود. حتي امام روز عاشورا در خطبه اي که با «صبراً بني الکرام» آغاز ميشود، آن همراهان شريف و بزرگ زادگان را دعوت به صبر کرد و فرمود استقامت کنند، چرا که مرگ، پلي است که آنان را از رنج و سختي اين دنياي فاني به وسعت بي نهايت بهشت برين منتقل ميسازد.2
اين کلام امام حسين عليه السلام که فرمود: «نصبر علي بلائه و يوفنا اجور الصابرين3؛ بر بلا و آزمون الهي صبر ميکنيم، خدا هم پاداش صابران را به ما ميدهد.» درس ديگري از صبر آموزيهاي امام عاشورا است. در زيارت نامههاي مختلف امام حسين عليه السلام نيز به آن حضرت به عنوان پيشوايي که جهاد و صبر کرد تا خونش در راه خدا ريخته شد، خطاب ميکنيم.
زندگي به سبک اباعبدالله عليه السلام، حتماً با استقامت و صبر همراه است، چرا که حادثه کربلا، آموزگار مقاومت بود و قهرمانان عاشورا، الهام دهندگان صبوري و شکيبايياند. حضرت امام خميني نيز در پيامي که ملت ايران را به مقاومت در برابر حملات دشمن بعثي به شهرها فراخواند، روي اين عنصر تکيه داشت و خانوادههاي شهدا و مفقودين و اسرار و جانبازان را با اين ويژگي که: «زندگي با عزت را در خيمه مقاومت و صبر، بر حضور در کاخهاي ذلت و نوکري ابرقدرتها و سازش و صلح تکميلي ترجيح ميدهند» ستود