منتــــــظر طلـــــــــــوع

آیت الله مصباح یزدی:

?نقش اجتماعی زن برجسته است

⏪ امام (ره) علاوه بر اين‌که نيمي از دين را احياء کرد، نيمي از جامعه مسلمانان کشور را نيز بيدار کرد،‌ زيرا تا قبل از انقلاب، نيمي از جامعه مسلمان فلج بود؛ چرا که تلقي عموم متدينين اين بود که زن تنها وظيفه خانه‌داري و شستن لباس و پختن غذا را بر عهده دارد، و روا نيست که در جامعه حضور يابد. حتي جريان سفارش پيامبر (ص) به حضرت علي (ع) و فاطمه (س) در مورد تقسيم کارها و سپردن کارهاي بيرون از منزل به علي (ع) و درون منزل به فاطمه (س) و خوشحالي حضرت زهرا (س) از اين سفارش را مستند کار خود مي‌دانستند؛ در حالي که آنها به نقشي که زنان در طول تاريخ اسلام بر عهده داشتند، توجهي نکرده و حتي رفتار حضرت فاطمه (س) در دفاع از ولايت و رفتار حضرت زينب (س) در حمايت از حرکت امام حسين عليه‌السلام را ناديده مي‌گرفتند.

در ابتداي نهضت امام (ره) نيز بيشتر مردان حضور پيدا مي‌کردند و در انتشار سخنراني‌ها و اعلاميه‌هاي امام (ره) نقش داشتند، اما در ادامه، حضرت امام (ره) زمينه را براي شناخت نقش زن در جامعه به عنوان نيمي از جمعيت کشور فراهم کرد، و زنان هويت واقعي خود را بازيافتند و در يافتند که نه تنها مي‌توانند در جامعه حضور پيدا کنند، بلکه گاهي حضور آن‌ها واجب است.

مردان و زنان در بسياري از وظايف مشترکند، حال که زنان فهميدند که مي‌توانند به چه سعادتي برسند، بايد توجه داشته باشند که اين امکان حضور اجتماعي، وظايفي را هم بر عهده آن‌ها مي‌گذارد.

درزمان رضا شاه به قدري عرصه بر زنان تنگ بود که زنان متدين نمي‌توانستند از خانه بيرون بيايند، و حتي اگر براي اموري مانند رفتن به حمام مجبور به ترک منزل مي‌شدند، بايد نيمه شب يا قبل از طلوع آفتاب و دور از چشم مأموران، آن هم با لباس خاصي که چادر نباشد ـ مبادا مأموران دولتي او را آزار دهند و در عين حال بتواند او را حفظ کند ـ از منزل بيرون مي‌رفتند؛ و طبيعي بود که در چنان شرايطي يک زن مسلمان هرگز نمي توانست به وظايف اجتماعي خود عمل کرده، در جامعه تأثيرگذار باشد.

هر چند در زمان پهلوي دوم شرايط مقداري عوض شد؛ اما آن هم نه براي احترام به مردم، بلکه از آن جهت بود که دولت ضعيف شده بود و اگر مردم دست به اعتراض گسترده مي‌زدند، قدرت جلوگيري نداشت؛ از طرفي هم در اين مدتي که حجاب ممنوع بود، نسلي تربيت شده بود که توجه به هوا و هوس و شهوتراني را عادي مي‌ديد؛ لذا خيلي نياز نبود تا آن‌ها را به ترک حجاب مجبور کنند.

 در اين شرايط که فساد و بي بندوباري از يک طرف، و فراموشي مسائل اجتماعي از طرف ديگر، کار را براي يک حرکت اسلامي عليه رژيم طاغوت دشوار مي‌کرد، امام (ره) قيام کرد. حتي بسياري از علما اصلا با امام (ره) همکاري نمي کردند؛ چرا که حتي احتمال پيروزي بر شاه را نمي دادند، و لذا امام (ره) در ابتداي راه به قدري تنها بود که حتي گاه در بين سخنان مردم، نوعي مسخره کردن حرکت امام (ره) نيز به چشم مي‌خورد که امام (ره) چگونه مي‌خواهد با رژيم بجنگد؛ اما امام خميني (ره) با همت و بصيرت خدادادي خود حرکت کرد و با استقامتي بي نظير نگذاشت زندان و تبعيد مانع حرکت وي شود، و در نهايت، خداوند متعال او را که براي خدا گام برداشته بود، ياري کرده و مورد عنايت قرار داد و با همراهي مردم، شاه را از کشور بيرون و نظام اسلامي را مستقر کرد