علامه طباطبایی(ره):
«انسان اگر غریزهٔ واقع‌بینی خود را زنده نگه ندارد و در پیروی از حق و حقیقت تلاش نکند، پایبند سعادت خود نخواهد بود و هر گفتار و کردار هوس‌آمیز را دنبال خواهد کرد و آن وقت است که مانند یک حیوان چهارپا از سرمایهٔ انسانی به دور خواهد افتاد و قربانی نادانی خود خواهد گردید.»
از وظایف منتظران در عصر غیبت است زیرا این کار، صله ی امام عصر و نیکی نسبت به ایشان و سایر ائمه است [صله به معنای نوعی رابطه داشتن است] و با این عمل سُرور و شادمانی در دل امام وارد میشود و امام مانند سایر پدرانشان صبح و شام برای زوّار قبر امام حسین دعا میکنند.
در کتاب معتبر “کامل الزیارات” از امام صادق روایت شده:
1⃣ (کسیکه برای زیارت امام حسین انفاق کند) به هر دِرهَم برایش هزارهزار محسوب میشود و رضایت خدا، دعای پیامبر و امامان را دارد.
2⃣ محبوبترین اعمال نزد خداوند زیارت قبر امام حسین است.
3⃣ (در دعایشان فرمودند) خدایا مغفرتت را بر من و برادرانم و زوّار قبر پدرم حسین قرار ده، آنان که اموالشان را انفاق و بدن هایشان را به رنج انداختند… پس از سوی ما رضوانت را به آنان پاداش ده، آنان را از شرّ هرگونه سرکش و مخلوق زورمند و شیاطین جنّ و انس دور کن…
و این دلایلی است بر شاد کردن حضرت مهدی (عج)و سایر ائمه برای این عمل شریف.
گریه بر امام حسین علیه السلام
امام زمان در زیارت ناحیه مقدسه درباره عاشورا و امام حسین میفرمایند:
اگر روزگار مرا به تاخير انداخت و از ياري تو (در روز عاشورا) باز داشت، هر آينه من صبح و شام بر تو ندبه (گریه) ميکنم و به جاي قطرات اشک، بر تو خون گريه ميکنم
امام صادق میفرمایند: هیچ گریه کننده ای بر او (امام حسین) نَگِریَد مگر آنکه فاطمه(س) را صِله کرده و حقّ ما (اهل بیت) را ادا نموده.
کتاب کامل الزیارات، ۸۱، باب ۲۶
پس هرگاه مومن در مصیبت امام حسین بگرید، حقّ امامی که بعد از آنحضرت باقی مانده را در آن فاجعه ادا کرده چون این کار موافقت نمودن با امام و تَسلّی دل اوست.
امام صادق(ع): اگر زائر امام حسين (ع) بداند كه با زيارتش چقدر دل رسول خدا (ص) و امير المؤمنين و حضرت زهرا(س) و ائمه (ع) و شهداء از ما اهل بيت را شاد کرده است و اگر بداند دعای ایشان شامل حال شده و ثواب های دنيوى و اخروى و آنچه براى وى نزد خدا ذخيره گشته هر آينه دوست مىداشت تا عمر دارد منزلش نزد آن حضرت بوده و از آنجا هيچ گاه جدا نشود. زائرِ حسین(ع) وقتى به قصد زيارت از خانهاش خارج شد، سايهاش بر چيزى نمىافتد مگر اینکه آن چيز برايش دعا مىکند. و هنگامى كه آفتاب بر سرش بتابد، گناهانش را مىسوزاند همان‌طور كه آتش هيزم را مىسوزاند.
عن ابی عبد الله(ع): لوْ يَعْلَمُ زَائِرُ الْحُسَيْنِ ع مَا يَدْخُلُ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ وَ مَا يَصِلُ إِلَيْهِ مِنَ الْفَرَحِ وَ إِلَى أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ وَ إِلَى فَاطِمَةَ وَ الْأَئِمَّةِ وَ الشُّهَدَاءِ مِنَّا أَهْلَ الْبَيْتِ وَ مَا يَنْقَلِبُ بِهِ مِنْ دُعَائِهِمْ لَهُ وَ مَا لَهُ فِي ذَلِكَ مِنَ الثَّوَابِ فِي الْعَاجِلِ وَ الْآجِلِ وَ الْمَذْخُورِ لَهُ عِنْدَ اللَّهِ لَأَحَبَّ أَنْ يَكُونَ مَا ثَمَّ دَارَهُ مَا بَقِيَ وَ أَنَّ زَائِرَهُ لَيَخْرُجُ مِنْ رَحْلِهِ فَمَا يَقَعُ فَيْئُهُ عَلَى شَيْءٍ إِلَّا دَعَا لَهُ فَإِذَا وَقَعَتِ الشَّمْسُ عَلَيْهِ أَكَلَتْ ذُنُوبَهُ كَمَا تَأْكُلُ النَّارُ الْحَطَب
کامل الزیارات، ص279
برخی ویژگی هایی که خداوند فقط به اباعبدالله الحسین علیه السلام داده است
محمد بن مسلم می گوید: «حضرت ابو جعفر محمّد بن علی علیهما السّلام به من فرمودند: آیا به زیارت قبر حسین علیه السّلام می روی؟ عرض کردم: بلی ولی با خوف و هراس. فرمودند: هر قدر در زیارتت خوف بیشتر باشد ثواب در آن به مقدار خوف و هراس تو می باشد و کسی که در زیارتش خائف و بیمناک باشد، در روزی که مردم برای حساب پروردگار عالمیان به پا می خیزند، حق تعالی او را در امان قرار داده و خوف و وحشت او را برطرف می کند و با آمرزش گناهان برگشته و فرشتگان بر او سلام نموده و نبی اکرم صلّی اللَّه علیه و آله و سلّم به زیارتش آمده و برای او دعا می فرمایند و به واسطه نعمت الهی، حالش دگرگون شده و فضلی که هیچ مکروه و بدی با آن همراه نیست شاملش شده و به دنبال آن رضوان خدا نصیبش می گردد».
کامل الزیارات، ترجمه ذهنی تهرانی، ص414