منتــــــظر طلـــــــــــوع

عملى در تهذيب نفس

شايسته است بر تو كه از معاشرات هاى خالى از تعليم با مردم بكاهى ، به ويژه با ثروتمندان و مترفين و دنيا خواهان ، بايد آنچه را كه آخرت را از ياد تو مى برد و ميل و رغبت به دنيا را در تو ايجاد مى كند، رها كنى ، و با صالحان و پارسايان و اهل عبادت همراه گردى ؛ زيرا اين عمل به طور كلى در تهذيب نفس موثر است

منبع:در آسمان معرفت ، ص 142 #علامه_حسنزاده

تعريف حضرتعالي از علم و دين چيست؟

علامه حسن زاده آملی: علم؛ معرفت واقعي به مصنّف كتاب نظام هستي و كلمات وجودي آن به قدر طاقت بشري است. علم، وجود نوري و فعليّت مجرد از ماده است و انسان به يافتن فعليت‏هاي وجودي نوري استكمال مي‌يابد و ترقّي وجودي مي‌كند و فعليت بر فعليت مي‌افزايد و از نقص به كمال مي‌رود. به گفته شيوا و شيرين منوچهري دامغاني:

به كردار چراغ نيم‌مرده
كه هر ساعت فزون گرددش روغن

و چون علم و عمل دو جوهر انسان سازند و عالم و عامل را اتحاد وجودي بدانهاست، در حكمت الهي فرموده‌اند - و چه نيكو فرموده‌اند - كه «انسان به فراگرفتن حكمت - كه همان تحصيل علم و عمل است - عالم عقلي مشابه با عالم عيني مي‌گردد.» و چون علم، چشم ذات نفس ناطقه انساني مي‌شود و انسان به نور علم، حق را از باطل تميز مي‌دهد و مدينه فاضله به دست مي‌آورد و سعادت جاويداني خود را كسب مي‌كند، حضرت خاتم انبياء محمدمصطفي(ص) فرموده است: «العلم امام العمل».
و اما تعريف دين: دين عبارت از برنامه حقيقي و دستور واقعي نگاهدار حد انسان و تحصيل سعادت ابدي آن است. و همه آداب و متون آن محض علم و عين صواب است. لاجرم تدوين و تنظيم اين چنين برنامه از كسي جز آفريدگار انسان ساخته نيست يعني آن دست و قلمي كه كتاب تكويني نظام هستي عالم و آدم را بدين زيبايي نگاشته است كه زيباتر از آن تصوّر شدني نيست و هر يك از كلمات وجودي آنها را دين و آييني داده است كه به قدر يك ميكرون اعوجاج و اختلاف و نارسايي و ناروايي در آنها راه ندارد، همان قلم براي جميع شئون اين صنع عظيمش به نام انسان دستوري كه محض حكمت است، نهاده است تا اين دستور در متن آن چنان صنع پياده شود و او را به هدف نهايي و كمال غايي او برساند.
منبع: رساله علم و دین علامه_حسنزاده

‍ ‍ “تهذیب”
امام خمینی(ره)
آن چیزی که در راس امور است،
برای همه ماها تهذیب نفس می باشد.
ودر خلال او تهذیب مردم؛
اگر انسان خود را تهذیب نکند؛
حرفش در دیگران اثری ندارد….

امام_علی (علیه السلام)

مَنْ أَطْلَقَ طَرْفَهُ کَثُرَ أَسَفُهُ

هر كه نگاهش را رها كند و به هر جا چشم اندازد افسوس خورد.

اصول الکافی - خُطْبَةٌ لِأَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ ع وَ هِیَ خُطْبَةُ الْوَسِیلَةِ ، مجلد۸، صفحه۲۳

علامه حسن زاده آملی:
 

پير ما گفت بجز بود خداى بودى نيست‏
با ادب باش جز او شاهد و مشهودى نيست‏

ساجد مزگتى و بتكده و دير مغان‏
يك زبانند جز او قبله و مسجودى نيست‏

از حجازى و عراقى تويى ار پرده شناس‏
خوشتر از ساز نگارم نگرى رودى نيست‏

مهر مهرش چه عجب داغ جبين دل ما است‏
هرگزش روى علاج و ره بهبودى نيست‏

گذر از سود و زيانت كه زيانست نه سود
كادمى را بجز از ياد خدا سودى نيست‏

حذر از رجس هوس در ره قدس ملكوت‏
راه و رسمى كه تو دارى و تو پيمودى نيست‏

ببر از فكر و خيال كم و كيف كه چنو
آتش حسرتش آن آتش نمرودى نيست‏

جان آن رند ز كف داده دو عالم جانست‏
كاندر او غصه معدومى و موجودى نيست‏

شب تار است و بسى شب پرده در پروازند
طلعت خور چو طلوع كرد، دل آسودى نيست‏

نيست يك رشته در اين پرده پر نقش عجب‏
كش تو را تارى از آن يا كه از آن پودى نيست‏

حسنا نور حقيقت كه نبى گفت و نب‏ى‏
اين صناعات كه بر خويش ببیند دى نيست

علامه حسن زاده آملی:

بیا از صحبت اغیار بگذر  
بیا از هر چه جز از یار بگذر

که اغیارند با کارت مغایر 
چه خواهی مسلمش خوانی چه کافر
                             
که اغیارند نا محرم سراسر  
چه از مرد و چه از زن ای برادر

دل بی بهره از نور ولایت 
بود نامحرم از روی درایت

ز نامحرم روانت تیره گردد 
 قساوت بر دل تو چیره گردد

چه آن نامحرمی بیگانه باشد
و یا از خویش و از همخانه باشد

ترا محرومی از نا محرمان است
 که نا محرم بلای جسم و جانست

بیا یکباره ترک ماسوا کن  
خودت را فارغ از چون و چرا کن

به این معنی که نبود ماسوایی  
خدا هست و کند کار خدایی

یکی پرسید از بیچاره مجنون  
که ای از عشق لیلی گشته دل خون

بشب میلت فزونتر هست یا روز  
بگفتا گر چه روز است عالم افروز

ولیکن با شبم میل است خیلی 
که لیل است و بود همنام لیلی

امام صادق(ع): اگر زائر امام حسين (ع) بداند كه با زيارتش چقدر دل رسول خدا (ص) و امير المؤمنين و حضرت زهرا(س) و ائمه (ع) و شهداء از ما اهل بيت را شاد کرده است و اگر بداند دعای ایشان شامل حال شده و ثواب های دنيوى و اخروى و آنچه براى وى نزد خدا ذخيره گشته هر آينه دوست مى‏داشت تا عمر دارد منزلش نزد آن حضرت بوده و از آنجا هيچ گاه جدا نشود. زائرِ حسین(ع) وقتى به قصد زيارت از خانه‏اش خارج شد، سايه‏اش بر چيزى نمى‏افتد مگر اینکه آن چيز برايش دعا مى‏کند. و هنگامى كه آفتاب بر سرش بتابد، گناهانش را مى‏سوزاند همان‌طور كه آتش هيزم را مى‏سوزاند.

عن ابی عبد الله(ع): لوْ يَعْلَمُ زَائِرُ الْحُسَيْنِ ع مَا يَدْخُلُ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ وَ مَا يَصِلُ إِلَيْهِ مِنَ الْفَرَحِ وَ إِلَى أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ وَ إِلَى فَاطِمَةَ وَ الْأَئِمَّةِ وَ الشُّهَدَاءِ مِنَّا أَهْلَ الْبَيْتِ وَ مَا يَنْقَلِبُ بِهِ مِنْ دُعَائِهِمْ لَهُ وَ مَا لَهُ فِي ذَلِكَ مِنَ الثَّوَابِ فِي الْعَاجِلِ وَ الْآجِلِ وَ الْمَذْخُورِ لَهُ عِنْدَ اللَّهِ لَأَحَبَّ أَنْ يَكُونَ مَا ثَمَّ دَارَهُ مَا بَقِيَ وَ أَنَّ زَائِرَهُ لَيَخْرُجُ مِنْ رَحْلِهِ فَمَا يَقَعُ فَيْئُهُ عَلَى شَيْ‏ءٍ إِلَّا دَعَا لَهُ فَإِذَا وَقَعَتِ الشَّمْسُ عَلَيْهِ أَكَلَتْ ذُنُوبَهُ كَمَا تَأْكُلُ النَّارُ الْحَطَب‏

کامل الزیارات، ص279

استاد پناهیان:

راز این‌همه سوز و گداز برای اباعبدالله الحسین(ع) فراتر از مظلومیت او یا مبارزه او با ظالم است. اینها درس‌‌هایی است که باید از #عاشورا گرفت. ولی راز اصلی عاشورا و بالطبع راز حماسۀ زیارت اربعین در امامت است.
در کربلا یک «امام» به صراحت مظلوم واقع شد و بر یک «امام» آن‌همه مصائب وارد شد. این داغ خاموش شدنی نیست. اربعین نیز جذبۀ امامت و ولایت است که موجب بی‌قراری دل‌‌ها می‌‌‌شود. دیگر امامان ما هم مظلوم واقع شدند اما نه به این صورت صریح.
هر که در فضای مغناطیس اربعین قرار می‌‌گیرد دلش با ولی خدا نرم و نورانی می‌‌شود. به همین دلیل می‌گوییم اربعین مقدمه‌‌‌ساز حاکمیّت ولی الله الاعظم(ع) است.
و دقیقاً به همین دلیل استکبار جهانی و اذنابش #اربعین را سانسور می‌‌کنند و نمی‌‌خواهند آن‌ را به جهانیان نشان بدهند و حتی تلویحاً یا تصریحاً با آن مخالفت می‌‌کنند. با آنکه اربعین ظاهراً یک اقدام سیاسی نیست.
اما آنها می‌‌دانند اربعین دارد فطرت امامت‌‌شناس انسان‌‌های سالم جهان را بیدار می‌کند. هر کس از طینت پاکی برخوردار است تحت‌‌تأثیر جاذبۀ اربعین قرار می‌‌گیرد.
اربعین 94
ـــــــــــــــــــــــــــــــــ